Jak wędrować po Szwajcarii?

Mieszkając w Polsce nigdy nie powiedziałabym, że odnajdę przyjemność w pieszych wędrówkach. Zaciągnięcie mnie na teren, w którym musiałabym iść ciągle w górę, byłoby absolutnie niemożliwe do osiągnięcia. Przyjeżdżając do Szwajcarii, nadal byłam bardzo sceptycznie nastawiona do takiej formy spędzania wolnego czasu. W pewnym momencie jednak zupełnie zmieniło się moje nastawienie. Z każdym zdobytym szczytem i przebytą trasą rozpiera mnie duma i satysfakcja. Piesze wędrówki są w Szwajcarii bardzo popularne, dlatego chciałam poruszyć ich temat we wpisie.

Zapraszam na mały poradnik dla wędrujących po Szwajcarii!

Według niezależnych badań wędrówki piesze są najbardziej lubianą i najchętniej wybieraną formą spędzania wolnego czasu w Szwajcarii. Szacuje się, że prawie połowa Szwajcarów regularnie odwiedza szlaki przeznaczone do wędrowania. Pokuszono się nawet o wyliczenie statystycznych liczb: przeciętny Szwajcar* odwiedza w ciągu roku 20 tras wędrownych, z których każda trwa około 3 godz!

* Badanie przeprowadzono w 2013 roku na grupie rdzennych Szwajcarów mieszkających w różnych zakątkach Szwajcarii.

W Szwajcarii rozróżnia się trzy główne trasy wędrowne, z których każda oznaczona jest innym kolorem:

-> klasyczny szlak turystyczny – kolor żółty

-> górski szlak wędrowny – kolor czerwony

-> alpejski szlak wędrowny – kolor niebieski

Naturalnie w każdej wędrówce najważniejsze jest przygotowanie. Warto wspomnieć, że z powodu tak licznego zainteresowania trasy i szlaki są bardzo dobrze oznaczone oraz szeroko opisane np. w internecie. Warto więc przed wybraniem się w drogę zasięgnąć informacji. Z pewnością znaleźć można je na tematycznych stronach, które skupiają wszystkie trasy, ale także na podstawowej stronie gminy. Na jakie informacje warto zwrócić uwagę?

Stopień trudności

W Szwajcarii wyróżnia się trzy stopnie trudności: łatwy, średni i trudny. Odpowiadają one również wcześniej wspomnianym rodzajom wędrówek w tej samej kolejności. Do łatwych szlaków turystycznych nie wymagane jest większe przygotowanie. Obejmują one drogi udostępnione dla wszystkich, nierzadko w otoczeniu głównych dróg i komunikacji miejskiej. Należy liczyć się z tym, że takie trasy nie zawsze są asfaltowe, a strome podejścia zazwyczaj ułatwiają schody. Takie szlaki nie wymagają specjalistycznego sprzętu. Ich długość zamyka się w 15 km, z czego wysokość nachylenia terenu zmienić może się o maksymalnie 300 m. Czas trwania: do 4 h.

Średnie trasy wędrowne mają związek z wzniesieniami i górami, dlatego wymagają dobrej kondycji fizycznej. Szlaki są nieco trudniejsze. Należy być przygotowanym na pośliźnięcia, upadki i przede wszystkim liczyć się ze zmiennymi warunkami pogodowymi. Trasy te obejmują najczęściej drogi nieprzejezdne, ścieżki krajobrazowe. Podejścia mogą być strome i wąskie. By pokonać taki rodzaj drogi wymagane jest solidne obuwie z chwytną podeszwą i ubranie odporne na warunki pogodowe. Warto mieć przy sobie mapę lub/i inny rodzaj nawigacji. Trasa średnia obejmuje odcinek do 20 km, w ciągu których wysokość może zmienić się o 800 m, a trwać powinna do 6 h.

Alpejskie trasy wędrowne oznaczone są mianem ciężkich. By je pokonać należy być bardzo wysportowanym. Trasy obejmować mogą punkty, w których trzeba się wspinać/podciągać na linie. Zalecane jest podróżowanie w grupie (min. 2 osoby). Ciężkie trasy prowadzą zazwyczaj przez nieuczęszczane drogi jak i lodowce oraz pola śnieżne. Możliwe jest również natrafienie na jaskinie i tunele skalne, tudzież drogi skalne. Podczas takich wędrówek należy mieć przy sobie cały ekwipunek do wspinaczki górskiej (sznury, haki, liny). Przyda się również kompas i wysokościomierz. Odpowiedni ubiór to podstawa. Wybierając się na niebieską trasę, należy wziąć pod uwagę, że jej długość przekracza 20 km, a wysokość wspinaczki to minimum 800 m.

Co zabrać?

Poniżej dzielę się z Wami moją osobistą listą, której przestrzegam podczas przygotowań do wędrówki:

- obuwie dostosowane do wspinaczki i chodzenia po skałkach

- odpowiednie do panujących warunków pogodowych ubranie

- plecak

- ochrona przeciwdeszczowa/przeciwsłoneczna

- podstawowa apteczka (plastry, tabletki, maść na stłuczenia itp.)

- nawigacja w telefonie (aplikacja do nawigowania i mapa offline regionu)

- scyzoryk wielofunkcyjny

- prowiant, napoje, woda, przekąski

Oczywiście w zależności od warunków konkretnej trasy dodajemy jeszcze potrzebne rzeczy do plecaka. To jest nasze minimum.

Oznaczenia

Szlaki (tzw. Wanderweg) są w Szwajcarii bardzo dobrze oznaczone. W zasadzie nie można się na nich zgubić. Na rozwidleniach dróg najczęściej napotkamy znaki w kształcie strzałek wskazujące w jakim kierunku należy udać się, by osiągnąć konkretny cel. Przy nazwie najczęściej podany jest czas, w którym powinniśmy dojść do tego punktu.

Jak zobaczyć możecie na znaku, który prowadził do naszego ostatniego celu, koniec strzałki oznaczony był na biało-czerwono-biało, co informuje nas, że mamy do czynienia z trasą średnią (górską). W międzyczasie na trasie dostrzec można również uproszczone żółte znaki z postacią wędrującego człowieka, które utwierdzają nas w którym kierunku mamy zmierzać. Innym rodzajem oznaczenia jest po prostu słowo Wanderweg na żółtym rombie lub pomalowane w odpowiednich kolorach słupki, drzewa, murki itp. Szukac warto również żółtych strzałek.

Najważniejszą zasadą wędrowania po Szwajcarii jest naturalnie niezbaczanie z wyznaczonych tras i wypatrywanie kolejnych znaków. Zawsze, gdy w naszej głowie pojawia się myśl, w którą stronę iść, znajdujemy oznaczenie, które wyjaśnia nam tę kwestię. Oznaczeniami na drodze zajmuje się pewna szwajcarska organizacja, której członkiem może zostać każdy miłośnik wędrówek. W wielu przypadkach trasy prowadzą do miejsc, w których można rozpalić ogniska czy zrobić grilla, a także przespać się. Często uczęszczane wzniesienia oferują też możliwość zjedzenia w restauracji, która jest jedynym zabudowaniem w okolicy.

Na trasie spotkać można najczęściej Szwajcarów. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że obcokrajowcy niechętnie wybierają się na szlaki. Ludzie mijani podczas wędrówki są niezwykle mili, zawsze zagadują, witają się i traktują Cię jak „swojego”. Mnie osobiście bardzo podoba się ta atmosfera.

Na sam koniec mogę polecić Wam jeszcze aplikację, z której sama korzystam. Jest nią Maps.me, której używać można także offline, co jest bardzo przydatne właśnie podczas wędrówek. Należy jedynie pamiętać, by wcześniej ściągnąć mapę danego obszaru, do którego się wybieramy. Ja zawsze zapisuję punkt początkowy naszej trasy, by w razie zgubienia się móc wyznaczyć najszybszą trasę powrotną. Aplikacja pokazuje prawidłowo wszystkie, nawet małe górskie drogi i ułatwia podróżowanie. Dzięki niej można również znaleźć atrakcje w okolicy, miejsce do odpoczynku czy najbliższą stację benzynową. Używam jej już od kilku lat i sprawdza się u mnie bez zarzutu.