5 ciekawostek ze Szwajcarii

Część z Was zdarzyła być może zauważyć, że już dawno nie pojawił się żaden post, związany z życiem w Szwajcarii. Szczerze mówiąc, nie wiem, jakie tematy i życiowe kwestie wzbudziłyby Waszą ciekawość, dlatego jeśli macie jakieś pytania lub propozycje, chętnie z nich skorzystam. Zachęcam do wypowiedzenia się w komentarzach!

Dziś przygotowałam 5 krótkich ciekawostek na temat codziennego życia w Szwajcarii. Jak wygląda to w rzeczywistości?

1) O segregacji słów kilka

O segregacji śmieci w Szwajcarii wspominałam już kilkukrotnie. Poza obowiązkiem sortowania odpadów, niektóre gminy wprowadziły również nakaz korzystania z określonych worków na śmieci. Warto dodać, że worki te są dość drogie: najczęściej sprzedaje się je w rolkach 10 worków (35 l) za 25 CHF. Dla porównania w supermarketach w miejscowościach, gdzie nie ma obowiązku ich używania, koszt 20 szt o tej samej pojemności wynosi około 3 CHF. Worki z logo danej gminy, w której mieszkamy, można kupić w wyznaczonych punktach sprzedaży. Innym rozwiązaniem jest kupno zwykłych worków oraz naklejek (dostępnych w gminie), które następnie należy przykleić na każdy wyrzucany worek. Konsekwencją za niedostosowanie się do takiego stanu rzeczy są oczywiście kary pieniężne. Niestety kraj musi z tego powodu walczyć z osobami, które nie mają chęci płacenia za śmieci: coraz częściej zdarza się, że ludzie wyrzucają swoje odpadki np. w lasach, a Ci bardziej cwani – fałszują nadruki na workach.

2) Kultura jazdy

Dla osoby, która po raz pierwszy przyjeżdża do Szwajcarii jest to z pewnością zaskoczenie. Ja długo nie mogłam przyzwyczaić się do tego, jednak teraz bardzo cieszę się, że jako pieszy mogę czuć się uprzywilejowana na drodze. Szwajcarscy kierowcy, widząc pieszego, który zbliża się do pasów, natychmiast się zatrzymują. Warto zwrócić uwagę na podkreślone słowo, gdyż niejednokrotnie jeszcze nie zdążyłam dojść do przejścia dla pieszych, a samochód już stał w celu przepuszczenia mnie. Gdy kierowca za późno zorientuje się, że chcemy przejść przez jezdnię, będzie on machał z przeprosinami w naszym kierunku. Owa kultura działa również w drugą stronę: Przepuszczony pieszy również powinien (machnięciem ręki) podziękować za zatrzymanie. Za niezatrzymanie się przed oznakowanym przejściem dla pieszych, na którym czekają ludzie, grozi mandat. Przy okazji: pasy na „zebrze” w Szwajcarii są koloru żółtego.

3) Winieta

Pozostańmy przy kierowcach. Chcąc poruszać się po szwajcarskich autostradach, mamy obowiązek zakupu rocznej winiety. Nieważne, czy chcemy jedynie przejechać przez Szwajcarię do Włoch, zostać tutaj 3 dni, tydzień, czy zamieszkać. Winieta (naklejka, która musi zostać przytwierdzona do przedniej szyby) ma zawsze ważność roku, a ściślej mówiąc jest ważna do końca stycznia roku następnego (tak więc winieta na rok 2016 jest ważna do 31.01.2017). Jej koszt to 40 franków. Bez niej nie mamy prawa poruszać się po autostradach. Kto złamie ten przepis, zostaje (według najnowszych przepisów) obciążony karą w wysokości 200 franków. Karze podlega także osoba, która podróżuje z naklejką, która była widocznie odklejana.

4) Czy tak łatwo mieć zwierzę?

W Szwajcarii nie spotkamy na ulicach bezdomnych psów i kotów. Jeśli już jakieś zwierzę porusza się na zewnątrz bez właściciela, można mieć pewność, że uciekło. Znalezienie Pana takiego psa czy kota jest raczej proste. Zazwyczaj mają one obroże z danymi. Nigdy nie widziałam, by pupil podczas spaceru poruszał się samodzielnie (czytaj: bez smyczy). Według prawa psy muszą być prowadzone na smyczy: w budynkach o charakterze publicznym, na ruchliwych ulicach, w komunikacji miejskiej, na przystankach, lotniskach i dworcach, na placach zabaw, boiskach i innych miejscach rekreacyjnych, w miejscach, określonych przez konkretną gminę. Ciekawostką jest jednak to, że nie ma nic dziwnego we wprowadzaniu psów do centrum handlowego. 

5) Czy prawo może zabronić nadania imienia dziecku?

Oczywiście. Pracownicy szwajcarskich urzędów wielokrotnie spotykali się z dziwnymi imionami, które chcieli nadać rodzice swoim pociechom. Na ich podstawie stworzona została lista zabronionych imion, a przy okazji również strona internetowa, która pomoże nam sprawdzić, czy wymarzone imię nie jest przypadkiem zakazane. Ogólne zasady, którymi kierują się urzędnicy przy wydawaniu pozwolenia na imię są: fakt, by imię dziecka nie kolidowało z jego szczęściem (nie może być powodem do szydzenia, nie może być obraźliwe itp.), imieniem nie może być nazwa miejscowości, zgrupowania, zwierzęcia lub marki. W przypadku bliźniąt imiona nie mogą być identyczne lub brzmieć identycznie (np. Philippe i Philip). Przykładami zabronionych imion są: Satan, Venus, Sputnik, Pillula, Grammophon, Lenin, Störenfried (pl. Mąciwoda), Rosenherz (pl. serce, ułożone z róż), Pfefferminze (pl. mięta pieprzowa), Borussia, McDonald itp. Moim typem jest jednak „Frieden-Mit-Gott-Allein-Durch-Jesus-Christus”. Na koniec mam dla Was 5 najczęściej wybieranych imion w ubiegłych latach: Imiona żeńskie – Mia, Lara, Emma, Laura i Anna, imiona męskie – Noah, Leon, Luca, Levin i David. 

Czy wiedzieliście wcześniej o tych ciekawostkach, a może któraś z nich Was zaskoczyła? Co sądzicie o takiej wersji postu?