Szwajcaria od podszewki, czyli jak się zachować?

Przyjeżdżając do innego kraju, musimy zetknąć się nie tylko z innym językiem i warunkami życia, lecz przede wszystkim z inną kulturą i zwyczajami, różnymi od tych które znaliśmy do tej pory. W dzisiejszym poście poruszę nieco tę kwestię, opowiadając, jak wygląda to w Szwajcarii. Dowiecie się również, jak się zachować, by nie popełnić faux pas podczas pierwszego kontaktu ze Szwajcarem.

Zapraszam do lektury!

1) Nadmierna uprzejmość

Nigdy nie uważałam się za osobę nieuprzejmą. Zawsze witałam się po wejściu do sklepu, mówiłam „Dzień dobry” sąsiadom i ustępowałam miejsca starszym w autobusie. Jednak polska uprzejmość (jak się okazało) ma zupełnie inne znaczenie niż szwajcarska, co uświadomiło mi moje pierwsze wyjście do sklepu w Szwajcarii, które do dziś pamiętam. Szwajcarzy wyznają zasadę lepiej powiedzieć o jedno miłe słowo za dużo niż za mało. Skutkuje to tym, że podczas zwyczajnej wizyty w markecie usłyszymy tysiąc razy słowa: „Dziękuję” i „Proszę”. W trakcie zakupów zostaniemy na każdym dziale zapytani, czy czegoś nie potrzebujemy, a na sam koniec z uśmiechem na twarzy będzie nam życzone: „Miłego dnia”. Początkowo strasznie denerwowało mnie żegnanie się ze znajomymi. Im większy stopień zażyłości, tym więcej wypowiedzianych zwrotów pożegnalnych (Obecnie sama łapię się na tym, że wypowiadam kilka razy „Do widzenia”:P). 

Rozmowy z moimi szwajcarskimi znajomymi kończyły się mniej więcej tak:

-> Schönen Tag wünsch' ich dir noch!

*   Danke, gleichfalls!

-> Danke schön! Tschüss!

*   Ciao, ciao!

-> Ciao! Wir sehen uns nächste Woche!

*   Ja, klar! Tschüssli!

-> Sali!

*   Uf widerluege! Ciao!

A i tak czasem jeszcze zdarzy się przypomnieć o jakieś sprawie i jedna z osób wraca się, by kontynuować rozmowę ;)

2) Sposoby przywitania

Szwajcarzy bardzo często witają się i żegnają poprzez podanie sobie ręki. Ma to pewnie związek z tym, że nie jest to najbardziej wylewny naród świata. Nawet, gdy kogoś znają, raczej nie przytulają go na powitanie, a właśnie podają rękę. Wśród młodych osób coraz częściej zauważa się jednak, że (w przypadkach, gdy bardzo dobrze kogoś znają) witają się trzema buziakami. Jak mówi jedna z reklam: „Nie jeden, nie dwa, lecz trzy buziaki obowiązują w Szwajcarii”. A więc jeśli ktoś zdarzył Was na tyle dobrze poznać, że ma ochotę na powitanie Was buziakiem, pamiętajcie, że na jednym się nie skończy :D

3) Powitanie na ulicy

W Szwajcarii mieszkałam zarówno w bardzo małej wiosce, jak i w nieco większym mieście, więc mam niewielkie porównanie. Idąc na spacer po małej miejscowości, wymagane było przywitanie się z każdym, kogo napotkało się na swojej drodze, nieważne, czy był on nam znany czy też nie. W większych miastach ogranicza się często jedynie do osób z osiedla, czy bloku. Szwajcarzy bardzo chętnie pozdrawiają się również podczas wędrówek, spacerów po lesie czy innych aktywności na świeżym powietrzu. Najłatwiej jest poznać obcokrajowców właśnie po tym, że nie mówią „Dzień dobry” sąsiadom.

4) Zaproszenie

Do Szwajcarów powinno się przychodzić zapowiedzianym. W moim życiu spotkałam się z dwoma typami ludzi. Jedni uwielbiali spontaniczne wpadanie do kogoś na kawę i nigdy nie oczekiwali, że ktoś będzie zapowiadał się z wizytą, drudzy z kolei czuli się niezwykle niekomfortowo, gdy ktoś bez uprzedzenia składał im wizytę i zastawał w nieposprzątanym domu. W Szwajcarii każda wizyta powinna być wcześniej ustalona. Jeśli już mamy ustalony termin, to z pewnością podczas spotkania zostanie podane Apèro. My również nie powinniśmy przyjść z pustymi rękoma. Drobny podarunek w postaci wina, małego deseru czy kwiatów jest jak najbardziej wskazany. 

5) Ściągać czy nie ściągać? Oto jest pytanie!

Czy zdarzyło Wam się zastanawiać czy po wejściu do czyjegoś domu ściągnąć buty czy nie? W Szwajcarii jest to również dość skomplikowana sprawa. Z mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że częściej spotykałam się z sytuacją, w której było dane mi do zrozumienia, że powinnam zostać w butach. Jeśli już jednak ktoś oczekuje od nas ich zdjęcia, musi dać nam kapcie, które często wiszą w specjalnym dużym kapciu w widocznym miejscu. Jeśli nie jesteśmy pewni, co zrobić, należy po prostu zapytać, czy mamy zdjąć buty i gdzie je zostawić. Kiedyś usłyszałam również, że moi znajomi (idąc w odwiedziny) brali ze sobą buty na zmianę, ponieważ w domu, do którego się wybierali, były wysokiej jakości panele podłogowe, po których nie można było chodzić w szpilkach.

6) Odbieranie telefonu

Reguła odbierania telefonu jest bardzo uniwersalna i dotyczy wszystkich rozmów bez wyjątku, nieważne kto dzwoni. Po odebraniu wypowiadamy ciąg słów: „Dzień dobry. Z tej strony (podajemy swoje nazwisko)”. Tak, tak. To my, jako osoba odbierająca telefon, powinniśmy się przedstawić jako pierwsi. Dopiero po wypowiedzeniu tego zdania, osoba dzwoniąca może zwrócić się do nas po nazwisku i kontynuować rozmowę.

Co sądzicie o tych szwajcarskich regułach zachowania? Któraś z nich jest dla Was zaskoczeniem? A może spotkaliście się z jakimiś nietypowymi manierami w innych krajach?