Szwajcaria w podróży: Luzern, Jezioro Czterech Kantonów

W tym miesiącu możecie z całą pewnością spodziewać się wielu relacji z malowniczych miejsc w Szwajcarii. Jeśli nie ma się urlopu w wakacje, nie oznacza to, że trzeba zrezygnować z wyjazdów. My jesteśmy tego dobrym przykładem. Wykorzystujemy każdą wolną chwilę na wyjazd. Okolice, w które zawędrowaliśmy w ostatnich tygodniach są tak piękne, że oglądając zdjęcia na nowo się w nich zakochuję. Mam nadzieję, że wywołam u Was takie same odczucia.

Zapraszam na spacer brzegiem Lucerny!

Lucerna (niem. Luzern) jest sporej wielkości miastem, położonym w centralnej Szwajcarii. Zamieszkuje je ponad 60 tys. mieszkańców. Ze względu na swoją lokalizację jest ono bardzo chętnie odwiedzane przez turystów. Okolica jest malownicza: Jezioro Czterech Kantonów i góry Pilatus to obraz, w którym można się zakochać.

Muszę Wam powiedzieć, że w Lucernie byłam już kilkukrotnie i za każdym razem miałam podobne odczucia: To miasto mnie nie zachwyca. Znany most (Kapellbrücke), który wielu uważa za symbol Szwajcarii, wcale nie wywołuje u mnie aż tak dużych emocji. Starówka – owszem jest ładna, ale jakaś taka przytłaczająca. Miliony turystów robią swoje. Po mieście wręcz nie da się spacerować, bo dookoła błyskają flesze i widać same selfie-sticki. Nie wspominając o nieprzejezdnym centrum.

Nie. Lucerna mnie nie zachwyca i wcale nie mieliśmy w planach jej zwiedzania. Jakim cudem się tam jednak znaleźliśmy? Naszym celem była winda Hammetschwand. Niestety, wpisując w nawigację adres, podany na stronie internetowej, dojechaliśmy na obrzeża Lucerny. Nie wiedzieliśmy dokładnie jak wygląda podjazd do tego miejsca, a zbliżała się ich przerwa obiadowa, dlatego postanowiliśmy przeczekać ją w okolicy jeziora. 

Tak. To miejsce zdecydowanie zmieniło moje postrzeganie tego miasta. Oddalony o jakieś 2 km od centrum deptak wzdłuż jeziora zagospodarował nam czas na dobrą godzinę. Najbardziej zielona zieleń, jaką widziałam w połączeniu z błękitem wody i ten cudowny widok gór w tle. Mogłabym tam siedzieć i podziwiać ten pejzaż przez cały dzień.

Trafiliśmy na jeden z pierwszych tak gorących dni. Promienie letniego słońca padały wprost na nasze twarze, ale chłodziła nas delikatna bryza od strony wody. To te chwile, gdy w głowie pojawia się myśl: Nic więcej nie potrzeba mi do szczęścia.

Znaleźliśmy sobie dogodne miejsce na murku, tuż przy jeziorze i postanowiliśmy zrobić tam sobie mały piknik. Nasze brzuchy powoli domagały się drugiego śniadania, ale my byliśmy dobrze przygotowani, bo wiedzieliśmy, że poza domem spędzimy cały dzień. Zaspokajając pierwszy głód, spoglądaliśmy w stronę tafli wody i podziwialiśmy pływające jachty i motorówki.

Następnie wybraliśmy się wprost przed siebie, wzdłuż brzegu, który na prawie całej długości zakończony jest kamiennym zejściem. 

Gdzieniegdzie wypatrzyć można było kaczki, łabędzie i inne ptactwo. 

Im dalej szliśmy, tym więcej zieleni zaczynało nas otaczać. Ścieżka poprowadzona jest w cudownym miejscu. Co jakiś czas pomiędzy krzewami i gałęziami drzew pojawiał się widok na wodę, która w tym miejscu jest chyba najładniejsza w całej Szwajcarii.

Na naszej drodze pojawiły się także atrakcje. Jedna z nich był niezidentyfikowany posag, przedstawiający dwie biegnące postacie.

 

Co jakiś czas zatrzymywaliśmy się, dostrzegając kolejny ciekawy obiekt. Zwalony do jeziora konar czy szwajcarskie stateczki i jachty z powiewającymi flagami stały się godnymi obiektami fotograficznymi.

Widok na bardziej miejską część okolicy.

Cała Szwajcaria w jednym ujęciu. Są tutaj zarówno piękne góry, jak i ta cudownie niebieska woda. Widać szwajcarski patriotyzm w formie wywieszonej flagi i ich zamiłowanie do spędzania wolnego czasu na statkach, krążących po jeziorach. Na pierwszym planie dostrzec można pomnik. Być może nieco dziwny i niezrozumiały, ale takie są właśnie pomniki w Szwajcarii. W tym całym krajobrazie zauroczyła mnie postać siedzącej dziewczyny, wpatrującej się w taflę wody.

Przepiękne góry Pilatus w pełnej okazałości.

Po dojściu do Szwajcarskiego Muzeum Transportu postanowiliśmy zawrócić i skierować się w stronę naszego auta, by móc wyruszyć w dalszą drogę. Mam nadzieję, że z niecierpliwością będziecie wyczekiwać relacji z głównego celu naszej podróży, który był równie piękny (a może nawet bardziej?).

Jak podoba Wam się ta okolica Lucerny?