Co (nie) warto czytać? #9 - Alicja w krainie czasów

Nawet nie wiecie, jak długo zbierałam się do napisania tego postu. W moich blogowych notatnikach zapisywałam go co miesiąc na czerwono, a mimo to po prostu go pomijałam. Myślę, że część osób mnie zrozumie. Jakoś nie czułam tej tematyki, a nie chciałam robić niczego na siłę. Od czasu przeczytania sagi Alicja w krainie czasów, którą dziś Wam opiszę, minęło jakieś pół roku. Co nieco pozostało jednak w mojej głowie i w końcu w przypływie weny postanowiłam spisać moje przemyślenia.

Alicja w krainie czasów

Autorka: Ałbena Grabowska

Wydawnictwo: Zwierciadło

Ilość tomów: 3

Cena za pakiet: 89,90 zł

Po kolejną trylogię Ałbeny Grabowskiej sięgnęłam po lekturze Stulecia Winnych (LINK). Trzy tomy tamtej powieści pochłonęłam bardzo szybko i do tej pory bardzo przyjemnie ją wspominam. Z tym większym zainteresowaniem podeszłam do Alicji w krainie czasów. Miałam nadzieję na dobrego następcę.

Tę trylogię zaliczyć można z pewnością do pozycji literatury obyczajowej z elementami fantastycznymi. O ile w Stuleciu Winnych dominowała normalność i historia, która mogłaby opierać się na faktach, to w tym przypadku sytuacja wyglądała nieco inaczej. Już na pierwszych stronach pierwszego tomu pojawia się postać czarownicy, a duży wpływ na fabułę ma czarna magia.

Opowieść o Alicji spisana została w trzech tomach: Czas zaklęty, Czas opowiedziany oraz Czas odzyskany. Wszystkie skupiają się na postaci dziewczynki (następnie kobiety), która posiada niebywałą cechę. W książce poznać można jednak także losy pobocznych bohaterów, osób, które pojawiają się i znikają w życiu bohaterki. Jeśli miałabym odnieść się do samej autorki, to uważam, że jej sposób pisania jest bardzo wciągający. Ałbena Grabowska posługuje się w książkach językiem prostym i zrozumiałym, a przy tym interesującym. Od początku do końca stara się zaciekawić odbiorcę i dobrze utrzymuje jego uwagę. Ta powieść dowiodła dodatkowo jak ogromną fantazją dysponuje pisarka.

Tom drugi trylogii jest najdłuższą z książek (377 stron). Akcja pierwszej części zamyka się na 333 stronach, a ostatnia kończy się po przeczytaniu nieco ponad 300 stron. Po fantastycznym rozpoczęciu przechodzimy do codziennego życia na dworze polskiego rodu hrabiów. Jesteśmy świadkami skandali, radości i smutków oraz ciągu zdarzeń, w którym jedna decyzja wywołuje szereg konsekwencji. W takich okolicznościach rodzi się Alicja, której towarzyszymy od początku jej życia. W pierwszym tomie opowieści akcja posuwa się bardzo szybko na przód. Na kolejnych kartkach książki obserwujemy dziewczynkę, która rośnie, dojrzewa i odkrywa rodzinne sekrety.

Tę część przeczytałam najszybciej i zdecydowanie najbardziej mi się ona podobała. Szybka, wartka akcja powodowała tak duże uczucie zainteresowania, że nie mogłam doczekać się, kiedy ponownie sięgnę po książkę. W dodatku jest ona świetnie osadzona w dawnej epoce. Można doskonale wczuć się w życie „w dawnych czasach”, a przy tym podążać za bohaterką.

Najdłuższa z części, Czas opowiedziany, faktycznie była poświęcona opowieściom. Staram się nie zdradzać zbyt wiele wątków fabuły, by osoby chcące przeczytać tę powieść, przeżyły efekt zaskoczenia, dlatego nie będę wnikać bezpośrednio w zdarzenia, które opisuje książka. Zdradzić muszę jednak, że akcja drugiej części przenosi się do Austrii. Po dramatycznym zakończeniu pierwszego tomu spotykamy Alicję w innym otoczeniu i nowym kraju jako dorosłą kobietę. Następnie jesteśmy świadkami życia zawodowego i pierwszych miłosnych uniesień bohaterki. Co rusz ujawniają się także niezwykłe umiejętności, którymi dysponuje. Drugą część książki spokojnie podzielić można na pół, z czego pierwsza połowa była dla mnie dość ciężka do przejścia. Wielokrotnie zdarzało mi się przewracać oczami i strofowałam się w myślach, że przecież ta książka zawiera elementy fantastyczne, więc trzeba podejść do niej z lekkim przymrużeniem oka.

Część trzecia tej opowieści to ponownie zmiana miejsca akcji i wywiezienie głównej postaci za granicę. Fabuła tego tomu ściśle wiąże się z wybuchem drugiej wojny światowej. Alicja z kolei po raz kolejny zaskakuje swą wszechwiedzą i niezwykłymi umiejętnościami.

Alicja w krainie czasów to druga trylogia tej autorki, która ukazuje życie na przestrzeni wielu lat. Dla mnie niebywałym kąskiem było cofnięcie się do poprzedniej epoki, wejście w życie hrabiostwa, czy w końcu poznanie zasad, jakie niegdyś panowały. Była to niezwykle ciekawa wycieczka w przeszłość, stąd też najlepszą w moim odczuciu częścią był pierwszy tom, przez który bardzo szybko przebrnęłam. 

Do pozostałych części trzeba podejść z pewną rezerwą. Nie nastawiać się na przeczytanie prawdziwej relacji z życia kobiety, która od początku do końca mogłaby opierać się na faktach (po Stuleciu Winnych właśnie w ten sposób podeszłam do Alicji... i było to momentami zgubne). Trzeba mieć także świadomość, że w powieści znajduje się mnóstwo elementów nieprawdopodobnych, praktycznie niemogących przydarzyć się w prawdziwym życiu, a już zwłaszcza nie jednej osobie. Ogólnie jednak jestem zadowolona, że sięgnęłam po tę trylogię i będę nadal śledzić poczynania Ałbeny Grabowskiej. Pozostanę jednak wierną fanką Stulecia Winnych. Planuję zakupić lekturę dodatkową do powieści (Opowiadania o rodzinie Winnych), a w wolnej chwili muszę koniecznie obejrzeć polską adaptację książki w formie serialu.

Czy znacie twórczość Ałbeny Grabowskiej?